Dan stuur je het toch op

In Afrika sterven de kinderen van de honger, en jij eet je bord niet leeg!’ Deze zin heeft ieder van ons weleens te horen gekregen van zijn ouders. Als het tegen mij werd gezegd antwoordde ik altijd: ‘Dan stuur je het toch op?’ Als het daar aankomt, is het allang bedorven. Ik kan er toch niets aan doen dat ze sterven van de honger? Mis! Er is blijkbaar heel veel wat ik daar aan kan doen. Natuurlijk weet iedereen dat er kinderen in Afrika dood gaan van de honger. Natuurlijk weten we allemaal dat wij daar ergens een rol in spelen. Maar toch hebben weinig mensen het idee dat het voortkomt uit ons direct handelen.

Taste the Waste

Vandaag heb ik de documentaire ‘Taste the Waste’ gezien. Absoluut een aanrader als je wilt zien hoe scheef de verhoudingen liggen. De film gaat over voedsel verspilling in de westerse wereld en die is enorm! Sterker nog: de hoeveelheid voedsel die wij per jaar weggooien, kan alle mensen voeden die in hongersnood verkeren. De laatste jaren zijn de graanprijzen enorm gestegen. Brood is het belangrijkste voedingsmiddel in veel landen, maar voor veel mensen niet meer te betalen.  Ze lijden honger, terwijl elders bakkerijen meer brood maken dan dat er verkocht wordt. De consument vindt het fijn als de schappen altijd vol zijn. Het overschot wordt weg gegooid. Dit proces houdt de vraag kunstmatig hoog. Aangezien het aanbod van graan niet groeit, wordt het product steeds duurder. En uiteindelijk onbetaalbaar voor de kansarme mensen op onze planeet. In de film wordt zichtbaar dat de industrie dicteert hoeveel er wordt verspild. Scheve kwaliteitsidealen om de consument tevreden te stellen zijn belangrijker dan het duurzaam omgaan met voedingsmiddelen. Daarnaast wordt ook belicht hoeveel we weggooien, gedeeltelijk uit gemak en gewoonte. Het doel van de film is natuurlijk bewustzijn scheppen. Bij mij kwam dat zeker aan.

Duurzaam eten

Dezelfde avond besloot ik, vol goede moed, om bewuster met mijn kookingrediënten om te gaan. Ik zou producten selecteren die biologisch waren, en ervoor zorgen dat ik niets zou verspillen. In de supermarkt bleek dat al lastiger te zijn dan ik verwacht had. Zo was biologische zalm twee keer zo duur als de gewone zalm, maar nergens op de verpakking was aangegeven wat er precies anders was aan deze zalm. Voor de tomaten in de schappen was het lastig vast te stellen wat de herkomst was, en de rucola werd alleen als huismerk verkocht. Ik begon me te realiseren dat echt goed op je voeding letten een stuk lastiger is dan ik had verwacht. Natuurlijk zijn er mensen onder ons die eigen groententuintjes hebben en uren investeren in het lezen van labels, maar laten we eerlijk zijn: wie heeft daar nu tijd voor?

Geen tijd voor duurzaamheid

Ik leef een onregelmatig leven. Ik ben veel op reis en ik woon alleen. Deze dingen maken het lastig om consequent tijd te investeren in duurzaam voedsel. Daarnaast zijn biologische producten gewoon erg duur. Ook is het niet altijd duidelijk wat het biologische product nu beter maakt. Het is natuurlijk te eenvoudig om te zeggen: ‘Het is allemaal te lastig, dus ik doe maar niks’. Maar als het voor iemand die graag duurzaam wil consumeren al lastig is, Wat kunnen we dan verwachten van mensen die er geen interesse in hebben?

Waardevol eten
Volgens mij is het  noodzaak om ervoor te zorgen dat deze markt transparanter wordt. Het probleem moet van bovenaf aangepakt worden. Sancties op verspilling! Mensen gewend laten raken aan het idee van schaarste. En nee, daar mee bedoel ik niet mee dat voedsel op de bon moet. Het betekent dat sommige groenten en fruit seizoensgebonden worden in de supermarkt, net zoals in de natuur. Dat betekent dat je erop kunt rekenen dat aan het eind van de dag de bakker door het brood heen is.  Mensen moeten bewuster worden van de waarde van eten. Dat kan alleen als ze zich echt realiseren dat het niet eindeloos is. Het moet zichtbaar zijn in hoe de industrie met voedingsmiddelen omgaat. En niet andersom!

 

write a reaction >
name
e-mail
reaction
* all fields are required
Please insert below the digits and letters from the image on the right (to prevent automatic messaging)

This form is generated by FormHandler

This site is founded and managed by the KSI foundation in the Netherlands. It aims at a continuing discussion on topics addressed in the Routledge Sustainability Transitions book series. Discussions begin with blogs by editors & authors. Webeditor is Johan Schot. Guest bloggers are welcome. Contact us! read more>
webshop >

Transitions to Sustainable Development

by John Grin, Jan Rotmans, Johan Schot, in collaboration with Frank Geels and Derk Loorbach

This recent study, published by Routledge, presents and combines three perspectives on transitions to a sustainable society: complexity theory, inn

go to book page >